Liścik 027;)

                                      "M.M.    2-VIII 28r.

                                                  godz 3 p.p.

Alciu !

Już miałem więcej do Ciebie nie pisać,

ale że Ty nareszcie po upływie szesnastu

lat i kilku miesięcy raczyłaś przysłać

mi te kilka słów więc siadłem i piszę.

Spodziewałem się, że będę musiał czytać

Twój list kilka godzin, a tu masz,

napisała mi dwa, a może trzy sło-

wa i zadowolona.

Czekaj! "Jak Kuba Bogu, tak Bóg

Kubie" Ostatni raz piszę Ci tak

dużo. Od dziś będę wysyłał tylko depesze,

a Ty wiesz jakie one są długie.

Do ubiegłej niedzieli darowywałem Ci,

gdyż myślałem, że nie masz atramentu,

a p. Wacka nie chce Ci swego pożyczyć,

ale jak się okazało jest inaczej.

Powiem Ci tak prosto w oczy z Mińska

do Mrozów, że jesteś samolubem.

piszesz tylko o sobie, a chyba

do stu patyków doskonale wiesz,

że mnie i inni interesują. Ciekawy

jestem co tam p. Wacka z p. Marysią

porabiają, jak tam się miewa p. Jadzia

czy wszystkie kaczki żyją, czy duża

już moja Kurka, i.t.d i.t.d.

W niedzielę muszę być w Mińsku

na wyścigach, a w sobotę też nie

będziemy mogli się zobaczyć, gdyż

mam w projekcie wyjazd do Mrozów

i przy okazji odwiedzenie państwa Kurków,

i ujrzenie Alinki, która mi pisze,

że tak ogromnie się zmieni, że trudno

ją będzie poznać. Doskonale, że o tem

wiem, kupię sobie na sobotę okurary,

a przez sz"k"ła może ją lepiej rozpoznam.

Możliwe, że przyjadę do Mrozów o g.3 p.p.

a Ciebie odwiedzę dopiero wtedy, jak się

dowiem, że już wszystkie podłogi poszorowałaś,

gdyż po sześciu dniach pracy nie chce mi się

nosić Ci wodę, a następnie wynosić.

Muszę jeszcze pięknie poprosić Lutka, aby mi

na sobotę pozwolił opuścić Mińsk.

Dlaczego Ci więcej nie pi                         

szę, możesz się domyślić.         "Podpis"

Dziś cały, długi liścik "zrozpaczonego" zachowaniem Alinki Henia. Sarkazm dziadka mnie rozwalił. Biedna Alinka, jakby napisał dłuższy liści, to miałaby spokój. A tak, się dziadek regularnie ze swojej wybranki naśmiewa. Ciekawe jak wyglądało to spotkanie i czy Henio miał okulary?:) 

   

Liścik 026b;)

"Zawdzięczając Twej mandolince mam przy-

najmniej zajęcie. Udaję wielkiego grajka.

Po śniadaniu biorę mandolinę i do obiadu

obchodzę z nią połowę miasta. Zjadam 

obiad i do wieczora spaceruję po pozostałych

ulicach. Chcę, żeby Mińsk wiedział, że mam 

mandolinę. Wolę już do Ciebie więcej nie przy-

jechać i mandoliny Ci nie oddać.

Jeżeli tak koniecznie chcesz na niej grać,

więc możesz co dzień, a nawet dwa razy

dziennie przyjeżdżać do mnie i sobie wygrywać.

Inaczej więcej już jej nie ujrzysz.

4-go sierpnia mamy wyścigi, więc nie wiem

czy będę mógł Cię odwiedzić.

Spraw sercowych teraz nigdy nie poruszam,

gdyż widzę, że i Ty na ten temat śpisz.

Czekam, aż się ockniesz z tego twardego snu.

Pisałbym Ci więcej, ale czekam na naszą umowę.

P.S. Dobrze się odżywiaj, nie żałuj sobie snu,

tak jak ja, duża rośnij, ucałuj ode mnie

p. Marysię w bródkę, p. Wackę nosek,

p. Jadzię w czoło, ale tylko dwa razy, a Mańka

w obydwie rączki po tysiąc razy. Myślę, że nie za-

pomnisz i o swojej kochanej babciuni.

Panią letniczkę, która lubi i kwiaty i mnie

proś ode mnie na wesele.

Kiedy teraz zobaczymy się

nie mam najmniejszego pojęcia   Podpis"

Heniowi odbiło:) Chodzi po Mińsku i gra na mandolinie. Ach co ta miłość robi z człowiekiem. A Alinka "śpi". Sytuacja trochę jak w tytule filmu "Ja Cię kocham, a Ty śpisz":) 

Liścik 026a;)

Zanim Henio pójdzie do wojska i będzie przysyłał Alince listy, dziś jeszcze jeden, "cywilny" liścik. Dlaczego? Bo zarówno ten dzisiejszy, jak i te z wojska są datowane i zgodnie z zasadami kalendarza, temu należy się pierwszeństwo:) Jest długi, więc proszę wziąć głęboki oddech i... uzbroić się w cierpliwość:), ale i tak podzieliłem go na dwa wpisy:)

                                                             "26-VII-28r.

Alciu !

Nie będę Ci się dziś wiele rozpisywał,

dlaczego? mam wrażenie, że dobrze pamiętasz.

Powracając od Was na pociąg spóźniłem się.

Do następnego musiałem czekać godzinę

z minutami, a ile ich tam było nie pamiętam.

Wielkie moje szczęście, że miałem śliczną

mandolinkę, więc cały czas oczekiwania na stacji

mogłem sobie wygrywać przepiękne serenady,

których nauczyłem się ostatniego dnia

od Waszego Mańka.

Nie masz pojęcia jak strasznie martwili się

o mnie w domu. Zaznaczam, że jednocześnie

cieszyli się, gdyż Lutek pocieszał wszystkich,

że może przez ten czas już ożeniłem się i za ty-

dzień czeka ich "psia baba"

Niestety, kiedy powróciłem sam, bez żony,

każdy miał minkę skwaszoną.

Od wtorku leżę ciężko chory, nikomu jednak

nie przyznaję się, że przyczyną tego wyczerpania

była nasza wojna. Od dziś chodzę do boksera

staczam z nim walki, chcąc się przez to dosko-

nale wytrenować, aby przy następnym naszem

spotkaniu nie dać się pokonać."

                                                  C.d.n.;)

Dziadek Henio grający na stacji kolejowej na mandolinie:) Bezcenne:) Żal wielki, że nie mam odpowiedniej fotki. A Lutek jaki żartowniś. Zachciało mu się "psiej baby";) Gwoli wyjaśnienia: "psia baba" to dawna nazwa "poprawin" tydzień po weselu. Henio też błyska dowcipem; trenuje u boksera żeby nie dać się pokonać Alince. I jeszcze Maniek (od którego Henio uczył się serenad) to brat Alinki.

A już jutro ciąg dalszy.

Liścik 025:)

"Alko !

Otrzymałem kartę powołania.

Za dwa tygodnie idę

do wojska.

                 Podpis"

Pozostawię ten liścik bez komentarza, bo nic sensownego nie przychodzi mi do głowy. Informacja zawarta w liściku brzmi groźnie, ale pamiętajmy, że to nie mobilizacja we wrześniu 1939 (na szczęście), tylko normalne szkolenie wojskowe pod koniec lat 20-stych zeszłego wieku;) W następnych kilku wpisach liściki dziadka Henia z wojska:)

Liścik 024:)

"Alko !

Jak masz moż-

ność, korzystaj

z okazji.

To jest ostatnia

moja rada"

Ale się porobiło. Henio nie wytrzymał i dał ostatnią radę Alince. Pewnie coś nawywijała:) I liścik wygląda jakby ktoś go w nerwach i złości pogniótł. I bez podpisu:)

Ale nie martwcie się, skoro jest ten blog i jestem ja, to z pewnością wszystko dobrze się skończyło;)

I jeszcze zdjęcie dziadka Henia. Jak zwykle elegancki:) I ta mucha, a wiecie że jeszcze istnieje. Mam ją i raz w roku zakładam na zabawę sylwestrową. 

Niestety, albo "stety" nie mam zdjęcia zagniewanego na Alinkę Henia;)

Liścik 023:)

"Alko!

Oczekuję każdego dnia

na to o co prosiłem Cię

w czwartek wychodząc

od was, jednak zaznaczam,

że w następną niedzielę 

przyjechać nie będę mógł.

Przypominam Ci, gdyż nudzę

się w Mińsku.

                    Podpis"

Liścik o niczym:) Intrygujące jest to o co Henio prosił Alinkę. Musiało być ważne skoro w liściku przypomina. I ciekawe dlaczego dziadek nudził się w Mińsku. Ale podpis jak zwykle... zamaszysty:)

Liścik 022:)

"Alko !

Radzę Ci lepiej

nie zawracaj sobie

głowy i mnie.

Ponieważ z każdym

dniem gorzej mnie

traktujesz. Wygłupiłaś

mnie dziś wobec

            wszystkich.

Inaczej się mówi, inaczej postępuje się"

Dziś dziadek dobrze radzi babci. Oj, znowu Alinka podpadła. Jak można Henia "z każdym dniem... gorzej traktować? Nie ładnie;) Szczególnie gdy "Inaczej się mówi, inaczej postępuje się".

Liścik 021:)

Pamiętnik dziadka Henia skończył się nagle, ale ponieważ był pisany w zwykłym, szkolnym zeszycie to i dziwić się nie ma powodu. Wracamy więc do liścików do babci Alinki.

"Alko !

List Twój dał mi całkowity obraz Twojej duszy.

Przedstawiłaś wyraźnie swoje stanowisko

wobec mnie (o czem już dawno wiedziałem).

Przytem takie postawienie sprawy

i taka nadzwyczajna szorstkość z Twojej

strony przemawiają za tem, iż zbyteczną

będzie nasza rozmowa w cztery oczy.

                     Podpis"

Okazuje się się, że Henio był też "badaczem niewieścich dusz":) Ale że Alinka może być "nadzwyczajnie szorstka";) to się nie spodziewałem. No cóż, takie losy młodzieńczej miłości.

Ale żeby nie było tak pesymistycznie, to popatrzmy chwilę na sprawczynię tej sytuacji:) Babciu, szacunek za kreację;)

Życiorys głównego bohatera pisany przez niego samego, okraszony zdjęciami cz.12

"Uczyłem na kursie z zakresu 7 klas szkoły podstawowej

dla podoficerów zawodowych w 7 pułku ułanów.

Po kilku miesiącach zostałem z pracy zwolniony.

Na teren koszar wojskowych zabroniono mi wchodzić

nawet na widowiska przeznaczone dla mieszkańców

                                             miasta.

W roku 1935 kończę WKN (matemat-fizykę) zorgani-

zowany przez Okrąg Z.N.P. w Warszawie"

Szykanowany, ale ambitny. I to mi się podoba.

Kilka kartek z pamiętnika dziadka Henia cz. 15

                                  "Marzec

Wieczorem powracam z Alką ze spa-

ceru. Dosyć miło i wysoło spędzi-

liśmy te dwie godzinki, przez które

mieliśmy możność opowiedzieć sobie

wiele scen ze swego życia.

Między innemi dowiaduję się,

że nauczyciel Alki pocałował ją

za co uderzyła go w twarz.

Pytam - Aluś, a gdybym ja Cię

pocałował, czy też coś podobnego

spotkałoby mnie?

Odpowiedź krótka - Napewno!

Jednak stało się inaczej.

Powracając do domu tematem

naszej rozmowy były gwiazdy

na niebie, których w dniu tym..."

I tak urwanym fragmentem wpisu kończy się niestety pamiętnik dziadka Henia. Ale wiemy już, że był pierwszy pocałunek i obeszło się bez piekącego policzka:) Teraz wracamy do liścików, życiorysu, świadectw i zdjęć:)