Kilka kartek z pamiętnika dziadka Henia cz. 14b

"... i takiem, który umie zacho-

wać nasze osobiste sprawy w ta-

jemnicy.

Tak spędzam kilka

tygodni, będąc bardzo częstym

gościem w Mrozach.

Jednak w najbliższym czasie

stanie się naszym schadzkom

kres. Widzę, że już w domu

zaczynają ją podejrzewać

i już dłużej wychodzić do mnie

nie będzie mogła. O ile nie mylę

się, siostra jej wie już

o wszystkiem.

Jak dalej będzie okaże przyszłość."

Ach ta niepewna przyszłość. Każdy z nas tego doświadczył;)

Kilka kartek z pamiętnika dziadka Henia cz. 14a

                                "Marzec

Wieczorami przyjeżdżam do Mrozów

Udaję się na umówione miejsce,

gdzie spotykam swoją Alkę.

Nikt nas nie widzi, nikt o nas

nie wie. I tak we dwoje

przytuleni do siebie opowiadamy

różne wspomnienia z przeszłości

nie zapominając również o tem

co być może.

Towarzyszą nam niekiedy te pięk-

ne gwiazdki na niebie, a czasem

ten nieubłagany wietrzysko wieje

w oczy. Ale mając ją przy

boku zapomina się o wszystkiem.

Wiem, że mam doczynienie z dzie-

ciakiem, ale z dzieciakiem miłem..."

Dziś romantyczna dusza Dziadka Henia wzięła górę nad realizmem belfra:)

Uzupełnienie wpisu z 15.IV.2015 "Życiorys głównego bohatera pisany przez niego samego, okraszony zdjęciami cz.5"

W jednym z poprzednich wpisów http://dziadkaheniapisanie.blogspot.com/2015/04/zyciorys-gownego-bohatera-pisany-przez_15.html podzieliłem się z Wami informacją o miejscu pochówku Kasztanki - klaczy Marszałka Piłsudskiego. Przypominam zdjęcie:

Opisując ten kamień napisałem, że "jest dość stary, postać konia dorobiona współcześnie". I to był błąd, jest to kamień "współczesny". Kamień, który został położony po śmierci Kasztanki wyglądał tak:

Wiem, że ten wpis nie ma wiele wspólnego z naszymi bohaterami - Heniem i Alinką, ale czuję się w obowiązku wyjaśnić i ten poboczny wątek:)

Kilka kartek z pamiętnika dziadka Henia cz. 13b

"... Raz, chcąc się zemścić, a będąc

pewnym, że da mi złą odpowiedź

wyzwałem ją do tablicy

Dnia tego przyżekłem sobie,

że to było po raz pierwszy

i ostatni. Niech wie, że ja

nawet w największej złości,

jestem dla niej dobry.

że za zło z jej strony

odpłacam dobrem.

Byłem niekiedy dziwakiem,

czasem o maleńką błachostkę

rozeszło mi się, ale to tylko

dlatego, że inna na jej miejscu

postąpiłaby w danym wypadku

zupełnie inaczej z korzyścią

                         dla mnie."

Dobrze, że się dziadek opamiętał i tylko raz złośliwie babcię do tablicy wezwał. Ciekawe jaką ocenę wystawił:) Ale najważniejsze, że "zło dobrem zwyciężał". A swoją drogą od razu widać, że matematyk - "błachostka" piszę się Heniu przez samo "h":)

Dziś zdjęcie "męskiej" klasy naszego nauczyciela:

Kilka kartek z pamiętnika dziadka Henia cz. 13a

                                            "Marzec

W marcu jak w garncu

Prawdziwe to przysłowie. Już kilka

razy byłem rozgniewany na Alinkę.

19 marca nawet nie chciałem

bawić się na ich zabawie - ona

była temu winna

Po jakiemś zajściu między nami

dzień następny w szkole był opła-

kany dla klas, w których wypa-

dały mi lekcje.

Najmniejsze szepty denerwowały mnie

za złe odpowiedzi sypała się

moc stopni niedostatecznych.

Przyczyny tego nik nie wiedział.

Ona wzrok swój miała skierowany

przeważnie na tablicę lub ławkę,

na mnie spoglądała tylko

ukradkiem."

Oj dziadku, dziadku, za prywatne problemy sypać dwójami bogu ducha winnym uczniom:)

Uzupełnienie kilku poprzednich wpisów;)

Ponieważ okazało się, że nie wszystkie dokumenty dokładnie przeczytałem:) dziś małe uzupełnienie do wpisu Życiorys głównego bohatera pisany przez niego samego, okraszony zdjęciami cz.11 o wojennych losach dziadka Henia. W komentarzu napisałem, że "rodzinne przekazy mówią iż dziadek dostał się najpierw do niewoli sowieckiej i w drodze wymiany jeńców między najeźdźcami trafił do niewoli niemieckiej" i że "tego już nie sprawdzę". A tu okazuję się, że jednak sprawdzę i potwierdzę rodzinne przekazy. Znalazłem bowiem taki oto oficjalny dokument:

Najważniejszy fragment:

Jak już uzupełniam, to do wpisu Kilka kartek z pamiętnika dziadka Henia cz. 12a i 12b znalazłem takie (jakże znamienne;) zdjęcie nauczyciela w otoczeniu uczennic:

Alinki tu nie widzę, ale może jest tu ta nieznośna "Zuśka". Na którą stawiacie?:)

I jeszcze nawiązanie do wpisu z 80-tej rocznicy śmierci Marszałka Piłsudskiego. W czasach 20-lecia międzywojennego wielu instytucjom, budynkom itd, nadawano imię ukochanego wodza. Znalazłem pocztówkę z widoczkiem z Muszyny, na którym obok gór i lasów widać Dom Związku Ociemniałych Żołnierzy R.P. im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Dom ten stoi do dziś, jest tam placówka o podobnym charakterze, ale już nie ma imienia Marszałka:( Nota bene, pocztówka jest adresowana do Państwa Sieczków mieszkających w Piastowie, a tam (o ile się nie mylę) mieszkał Lutek z żoną Natalią (których córki są moimi ukochanymi ciociami:) A od kogo jest pocztówka i kim był Zdzich?

Kilka kartek z pamiętnika dziadka Henia cz. 12b

"... tam ze złością na mnie

spogląda. Ona jest strasznie

o pana zazdrosną"

Z mojej strony odpowiedź

"Nie pytam się o to."

Na podstawie obserwacji

przekonałem się, że nie cieszy się

ona dobrą opińją w Mrozach.

Zaczynam być do niej uprzedzony.

Widzę, że z każdym dniem

żywi większą nienawiść ku

mojej Alince.

Zwróciłem jej nawet raz uwagę,

że o Alince i o mnie nawet

Ci pomyśleć nie wolno."

Ach te młodzieńcze problemy:) Ale jak widać dziadek Henia dał sobie "w kaszę dmuchać". I bardzo słusznie. Alinka to skarb, o który trzeba dbać.

Kilka kartek z pamiętnika dziadka Henia cz. 12a

Ponieważ w kolejnych trzech pamiętnikowych wpisach dziadek trochę się rozpisał (każdy na dwie strony) postanowiłem podzielić je na połowy. Stąd w tytule wpisu "cz. 12a". Będzie oczywiście 12b, 13a, 13b, 14a i 14b. To tylko tak gwoli wyjaśnienia;)
A i przypominam, mamy rok 1928.

                                            "Marzec

Zaczyna mnie strasznie prześladować

Aliny koleżanka - Zuśka

Dziewczyna ta za mną przepada

każdego dnia odprowadza mnie na

dworzec, podczas pauz stara się

zawiązać ze mną jakąś rozmówkę.

Unikam jej na każdym kroku

Spostrzegła to, nawet kilka razy

powiedziała mi w pewnych okolicznościach

"Tak, gdyby to Alina zwróciła

się z taką prośbą, to pan

napewnoby jej usłuchał, ale ze

mną, to pan nawet niewiele

dziś chce rozmawiać.

Podczas jednej z zabaw, kiedy

z nią tańczyłem mówi mi

"Pan ze mną tańczy, a Alina..."" cdn;)

Dziadek Henio prześladowany przez Zuśkę;) Brzmi jak początek dobrego trillera:) Jutro cd.

Rocznica śmierci Marszałka Piłsudskiego z dziadkiem Heniem w tle.

Jako że od kilku lat (od kiedy dojrzałem i zrozumiałem;) obchodzę rocznice związane z życiem Marszałka Józefa Piłsudskiego, w dzisiejszym wpisie (w 80 rocznicę jego śmierci) umieszczę tylko jedno, ale jakże znamienne zdjęcie.

I co my tu widzimy? Niby zwyczajne zdjęcie z wycieczki szkolnej do Wieliczki. Jest i data: 5 czerwiec 1935. Czyli nieco ponad trzy tygodnie po śmierci Marszałka Piłsudskiego, a 2 tygodnie od pogrzebu. Już wiecie o co mi chodzi? Zauważyliście czarną opaskę na rękawie marynarki dziadka  Henia, mężczyzny z jego prawej strony i jeszcze co najmniej dwóch uczniów. Tak wyrażało się wtedy hołd dla wielkiego człowieka, dzięki któremu Polska odzyskała niepodległość i pokazała sowietom gdzie jest ich miejsce. Muszę przyznać, że zdjęcie to zrobiło na mnie naprawdę duże wrażenie. Niestety nigdy na temat Marszałka Piłsudskiego z dziadkiem nie rozmawiałem, ale... byłem po prostu za mały.

Liścik 020:)

"Alko !

Z podobną prośbą do wczo-

rajszej zwróciłem się do Ciebie

już raz ostatni. Celowo nie nad-

mieniłem Ci dlaczego chcę się 

z Tobą spotkać, a jednak zależało

mi bardzo na tem.

Chciałem się o coś spytać.

a raczej poradzić w jednej

sprawie, gdzie zdanie Twoje

byłoby dla mnie decydującem,

jednocześnie przypuszczam, że

byłaby to dla Ciebie bardzo miłą

niespodzianką, ale jak się okazuje

nie warto sobie zawracać głowy.

Mińsk jakoś Cię dziwnie wykształ-

cił.                      podpis"

Znowu Alinka podpadła Heniowi;)

Życiorys głównego bohatera pisany przez niego samego, okraszony zdjęciami cz.11

Jako że w tym roku po raz pierwszy obchodzimy Narodowy Dzień Zwycięstwa i po raz pierwszy w dniu 8 maja, pozwalam sobie przeskoczyć kilka linijek z życiorysu dziadka Henia i umieścić fragment dotyczący jego losów w czasie wojny. Oczywiście dzisiejszy, bardzo krótki wpis dla równowagi;) zilustruję licznymi zdjęciami.

"Rok 1939 dostałem się do niewoli niemieckiej.

Po trzech latach i pięciu miesiącach udało mi się

powrócić do kraju i rozpocząć pracę w szkole."

Krótko i bez szczegółów. Dodam więc, że na szczęście dziadek został wywieziony do Niemiec na tzw. roboty przymusowe. Gdzie dokładnie przez cały ten czas przebywał nie wiem, ale przez 15 miesięcy (w 1941 i na początku 1942 roku) pracował u "bauera" czyli rolnika (pewnie bogatszego;) w miejscowości Winterborn, ok. 60 km za Frankfurtem nad Menem i nie całe 100 km od granicy z Francją. Prawie 1000 km (w linii prostej) od domu. Nawet nie chcę myśleć jak tam dotarł. 

Dodam jeszcze, że rodzinne przekazy mówią iż dziadek dostał się najpierw do niewoli sowieckiej i w drodze wymiany jeńców między najeźdźcami trafił do niewoli niemieckiej. Chyba na szczęście. No ale tego już nie sprawdzę.

A teraz zdjęcia. 

Dziadek nr 4323 (wolę dziadek Henio;)

Tu z kolegą.

Pamiątkowe zdjęcie z dedykacją (może od tego kolegi z wąsami i w okularach)

Kartka świąteczna do Lutka.

Kartka do córki (mojej mamy;). 

No i co nauczyciel mógł napisać?:) Ale mama miała nie całe 7 lat.

No i kartka z widoczkiem z Wintrborn.

A dziś Winterborn wygląda tak:

Ostatnie zdjęcie zapożyczone z netu. A swoją drogą ciekawe czy żyją jeszcze i wiedzą coś o historii polskich robotników przymusowych dzieci albo wnuki "bauera"?

Życiorys głównego bohatera pisany przez niego samego, okraszony zdjęciami cz.10

"W roku 1928/29 nie otrzymałem wcale posady, uczyłem

tylko 6 tygodni - luty, marzec zastępstwo za chorą    

nauczycielkę w Osinach.

Okręg warszawski ZNP i Zarząd Główny były bezradne

nie mogły udzielić mi żadnej pomocy.

Ukończyłem seminarium jako najlepszy uczeń. Przez kilka

lat składałem podanie do WKN. Inspektor szkolny

zawsze je odrzucał. Na koszt państwa nie mogłem

                                         się dokształcać"

Pozostawię ten fragment bez komentarz.

Liścik 019:)

"Aluniu !

Chcąc słowa dotrzymać nie mogę Ci się rozpisywać

wiele. Jednak muszę okazać wielkie zadowolenie

za to żeś w niedzielę nie pojechała do Kałuszyna.

Gdyby w czwartek była pogoda i jeżeli będziesz

miała chwilkę wolnego czasu chciałbym, abyś

była o godz. 2ej pp. u p. Kowalczyków.

Nauczyciela od śpiewu i gimnastyki już macie.

Był u mnie po pewne informacje. W tym

roku skończył seminarium. Ochrzcili go Stefan

Grosłu?lski z Mieni, czy Wiciejowa tego dobrze nie wiem.

Mańkowi podziękuj za astrę, z której jeszcze dziś się

śmiejemy. Nudzę się okropnie - Hieronim poszedł

do zajęcia w poniedziałek, ja narazie o posadzie

nawet pomyśleć nie mogę. Mrozy są strasznie daleko

i t d  i t d.

Kłaniaj się od wszystkich - do wszystkich.  podpis"

To się dziadek wiele nie rozpisał;) Nie bardzo mogę rozczytać nazwisko nauczyciela, którego ochrzczono Stefan ....? I ciekawa za jaką śmieszną "astrę" miała babcia podziękować Mańkowi? 

Liścik 018:)

Alko !

Jeżeli we wtorek przyjadę

do Mrozów, to nie razem

z niemi, tylko tym pociągiem

na trzecią. Ale do Was

przyjdę dopiero wieczorem,

chcę chwilkę zabawić

u p. Jacaków, a później

narazie jeszcze nie wiem

gdzie.

Ci trzej mogą być prę-

dzej u Was niż ja.

podpis"

Dość skomplikowana fabuła wyłania się w tym liściku;) Jacyś tajemniczy "trzej" z którymi Dziadek jechał pociągiem nie będzie, ale będą oni wcześniej u Babci. No i długa podróż Henia do Alinki. Dotrze wieczorem, ale gdzie będzie po drodze "narazie jeszcze nie wie". Może to jakiś rodzaj gry z tamtej epoki?:)